Текст песни Вайцюшкевіч Зьміцер - Пад уздых каганца

Мы ня тое ўсё разумелі,
Калі лямпе хапала агню.
Заўважыць як сьлед не пасьпелі
Загібелага на караню.
Мы наўпрост пракладалі дарогу,
Не шукаючы нават прычын.
І цяпер, калі нас не так многа,
Нам ня хочацца ў далячынь.
Ад таго, што было непарушным,
Заўтра неба дымы праглыне,
І спакоем нацешыцца вушы.
Я ж ня дам вам успомніць мяне…
Сам забудуся колішні выклік,
Прачытаю імёны з канца,
Усьміхнуўшыся словам нязвыклым,
І засну пад уздых каганца.