Дзе мой край? Там, дзе вечную песню пяе Белавежа,
Там, дзе Нёман на захадзе помніць варожую кроў,
Дзе на ўзвышшах Наваградскіх дрэмлюць суровыя вежы
І вішнёвыя хаты глядзяцца ў шырокі Дняпро.
Ты ляжыш там, дзе сіняя Прыпяць ласкава віецца,
Дзе Сафія плыве над Дзвіною, нібы карабель…
Там, дзе сэрца маё з першым крокам, як молат, заб’ецца,
Калі б нават сляпым і глухім я прыйшоў да цябе.
Што сляпым? Нават мёртвым успомню высокія зоры,
Над ракою чырвонай і цьмянай палёт кажаноў,
Белы ветразь на сініх, на гордых, як мора, азёрах,
І бары‑акіяны, і неба — разлівы ільноў.
Дзе мой край? Там, дзе людзі ніколі не будуць рабамі,
Што за поліўку носяць ярмо ў безнадзейнай турме,
Дзе асілкі‑хлапцы маладымі ўзрастаюць дубамі,
А мужчыны, як скалы, — ударыш, і зломіцца меч.
Дзе мой край? Там, дзе мудрыя продкі у хвоях паснулі,
Дзе жанчыны, як радасны сон у стагах на зары,
А дзяўчаты, як дождж залаты. А сівыя матулі,
Як жніўё з павуціннем і добрае сонца ўгары.
Там звіняць неўміручыя песні на поўныягрудзі,
Там спрадвеку гучыць мая мова, булатны клінок.
Тая гордая мова, якую і тады не забудзем,
Калі сонца з зямлёю ў апошні заглыбяцца змрок.
Ты — наш край. Ты — чырвоная груша над дзедаўскім домам,
Лістападаўскіх знічак густых фасфарычная раць,
Ты — наш сцяг, што нікому, нікому на свеце, нікому
Не дамо абсмяяць, апаганіць, забыць ці мячом зваяваць.
Мы клянёмся табе баразной сваёй першай на полі
І апошняй раллёй, на якую ўпадзём у журбе.
Мы клянёмся табе, што ніколі,
Ніколі,
Ніколі,
Так,
Ніколі не кінем,
Не кінем,
Не кінем цябе. Tse my edge? There jo eternal song pyae Belavezha,
There jo Neman on zahadze pomnіts varozhuyu kroў,
Jo on ўzvyshshah Navagradskіh dremlyuts surovyya Vezha
The I vіshnёvyya hut glyadzyatstsa ¢ shyrokі Dnyapro.
You lyazhysh there jo sіnyaya Prypyats laskavo vіetstsa,
Tse Safіya swim over Dzvіnoyu, nіby Karabel ...
There jo Serca maё s Persha Kroc, yak Molat, zab'etstsa,
Kalі b Nadab slyapym i gluhіm I pryyshoў yes tsyabe.
INTO slyapym? Nadab dead uspomnyu vysokіya Zora,
Over rakoyu chyrvonay i tsmyanay palёt kazhanoў,
Bela Vetraz on sіnіh on the proud, yak pestilence, azёrah,
The I-bars akіyany, i sky - razlіvy іlnoў.
Tse my edge? There jo lyudzі nіkolі not buduts rabamі,
INTO for polіўku nosyats yoke ¢ beznadzeynay Turm,
Jo-asіlkі hlaptsy maladymі ўzrastayuts dubamі,
A muzhchyny, yak rock - udarysh, i zlomіtstsa sword.
Tse my edge? There jo mudryya prodkі have hvoyah pasnulі,
Tse zhanchyny, yak radasny sleep in Stag at Zara,
A dzyaўchaty, yak dozhdzh Zalata. A sіvyya matulі,
Yak zhnіўё s pavutsіnnem i get Sontz ўgary.
There zvіnyats neўmіruchyya pesnі on poўnyyagrudzі,
There spradveku guchyts May MOV, damask klіnok.
Taya proud mova, i yakuyu tady not zabudzem,
Kalі Sontz zyamlёyu ¢ s aposhnі zaglybyatstsa zmrok.
You - our land. You - Chyrvonaya pear over dzedaўskіm houses
Lіstapadaўskіh znіchak thick fasfarychnaya rats,
You - our stsyag INTO to Anyone, to Anyone at Swiecie, to Anyone
Not Damo absmyayats, apaganіts, zabyts tsі zvayavats ball.
We swear Taba baraznoy svaёy Pershai on polі
The I aposhnyay rallёy on yakuyu ўpadzёm have Zhurba.
We swear Taba INTO nіkolі,
Nіkolі,
Nіkolі,
So,
Nіkolі not kіnem,
Not kіnem,
Not kіnem tsyabe. Смотрите также: | |
