1
Выйшаў я з ранку.
Выйшаў, каб убачыць свой народ.
Як юродывы на плошчы ці на ганку,
Спытаў: Дзе тут беларускі народ?
Можа ім на вуха стала туга?
Можа слова гэтае не патрэбнае нашаму люду?
Хто тут беларусы з вас?
Але толькі цішыня ў адказ...
Гэй! Гэй! Беларуская нацыя!
Можа ты памерла?
2
Вось тут нейкая “Пагоня”.
Вось тут нейкі бел-чырвона-белы сцяг.
Таго хлопца сустрэнешь п’яным у полі:
Меч прапіў, а шчыт памят.
А каняга, вось нязгрэба!
Нядоўга бачыў гэты белы свет!
Яго нейкі лысы з раніцы здаў
На ўласны мясакамбінат!
3
Так можа будзем дыназаўрамі?
Можа будзем рэзэрватамі?
Будзе назаўжды каманчамі!
Будзем навекі беларускімі апачамі!
Можа не наш гэта час?
Можа рэзервацыя – дом наш?
Але трэба, трэба, нарэшце устаць
Каб крыкнуць: Ёб твою мать!