Сонца, залітае крывёю нашае спакусы,
Стронцый ад нашых душ, ад нашых рук да самых вуснаў.
Моцна тут сэрца б’ецца, там яно ўжо стаіць,
Можна ўсё ўспомніць, можна ўсё забыць.
Заўтра настане сьвет, а сёньня цябе няма,
Абірала гэты шлях ты далёка не сама.
Думкі, яны былі, а тут зьявіліся крыжы,
Шмат ты не думай, на пытаньне адкажы.
Колькі намаганьняў марных трэба мне прайсьці,
Колькі мне шукаць і нічога не знайсьці?
Зграя пакідае сьлед, а застаемся мы,
Травень, сьцежка і Разанава тамы.
Промні ўжо зьнікаюць, наступае новы дзень,
Сон ад самоты забівае кволы цень.
Забіваюць людзі, забываюць, элексір трымай,
У маім ты сэрцы, памятай, не забывай.
Мастак дапісвае сваю апошнюю карціну,
Палітра скончана. Чырвоны, белы, шэры, сіні.
І Сіднэй там застаўся, там, дзе зьзялі нашы мары,
А траса Берасьце-Менск цябе забрала.
Ці помніш, любая, наша першае спатканьне?
Мой смокінг, архідэя, ты з васількоў саткана.
падары мне свой позірк, усьмешку, мне ня сьмешна,
І крочым мы з табой па парку ізноў нясьпешна.
Ляцім над зямлёю мы, як Шагал і Бэла,
Пад намі гарады, пачуцьці, дахі, людзі, стэлы,
І толькі вецер у твар, і толькі вер мне а я,
Знайду цябе ў таямніцах цёмных, восень мая.
І ты сыходзіш, не разьвітаўшыся са мною,
І я на скрыжаваньні, і сумна мне да болю,
Мне б дакрануцца да цябе, цябе ўбачыць мне бы,
Я не магу, я на зямлі, а ты на небе.
R:
Мастак дапісвае сваю апошнюю карціну
Апошні шлях, апошні сэнс, ужо ня маю сілаў.
Мне б дакрануцца да цябе, цябе ўбачыць мне бы,
Я не магу, я на зямлі, а ты на небе.
Мастак дапісвае сваю апошнюю карціну
Апошні сэнс, апошні шлях, ужо ня маю сілаў.
Мне б дакрануцца да цябе, цябе ўбачыць мне бы,
Я не магу, я на зямлі, а ты на небе. Sun drenched in blood, our temptations,
Strontium from our souls, from our hands to the very lips.
Strong is the heart beats, it is already there,
You can remember everything, you can forget everything.
Tomorrow the world will come, but now you do not,
I choose this path you very far.
I thought they were, and then there were the crosses,
A lot of you do not think the question is answered.
How vain effort to pass me,
How do I search for and find nothing?
A flock leaves a trace, and we're staying,
May Ryazanov path and volume.
The Rays have now disappeared, there comes a new day,
Son of loneliness kills sickly shade.
They kill people forget elixir hold,
In my heart you, remember, remember.
Painter appends his last picture,
The palette is completed. Red, white, gray, blue.
And there was Sydney, where gleaming our dreams,
A highway Brest-Minsk you took.
Remember, my dear, our first date?
My tuxedo, orchid, you're out of cornflowers woven.
Give me your eyes, the smile, I'm not funny,
And the step we are with you in the park again slowly.
We fly over the earth, we as Chagall and Bella,
Below us the town, feeling the roof, people, steles,
Only the wind in your face, and just trust me and I,
I'll find you in the secrets of the dark, fall in May.
And you go, do not say goodbye to me,
And I'm at a crossroads, and I'm sad to pain,
I would touch you, you would have seen me
I can not, I'm on the ground, and you're in heaven.
R:
Painter appends his last picture
The last journey, the latter meaning, no longer have the strength.
I would touch you, you would have seen me
I can not, I'm on the ground, and you're in heaven.
Painter appends his last picture
Last point, the last way longer have power.
I would touch you, you would have seen me
I can not, I'm on the ground, and you're in heaven. Смотрите также: | |
