O Thomas John Williams, mi welaf dy fedd Ar gaeau glas Ffrainc sydd heddiw mewn hedd. 'Rwyt heddyw mor unig, mor bell o Fron Goch A'r pabi yn unig sy'n cofio'r gwaed coch.
Mi welaf nad oeddyt ddim ond deunaw oed Wrth ddisgyn i'r Somme — dyna'r hanes erioed; Wrth ymladd dros wledydd a thros eu rhyddhau Mi gefaist yn ddeunaw i'r ddaear dy gau.
Cytgan: Ond ni che'st d'alw'n arwr, na dy gyfri'n wladgarwr, Ac ni chwifiwyd y baner ar hanner y mast, Ac ni wnaed uwch dy waed unrhyw wylo Gan y rhai oedd â gwaed ar eu dwylo.
A phwy oeddan nhw ddwedodd wrthyt ysgwn Mai swanc oedd o lanc ysgwyddo y gwn; A phwy oeddan nhw efo'u hiwnifform swel A'th ddriliodd, a'th fartsiodd, a'th fwrdrodd mewn sbel?
Ni welais drwy hyn tan rhy hwyr yn y dydd Ni che'st to mo'r cyfle i dyfu'n ddyn rhydd, Ond drwy'r mŵg a thrwy'r medals wrth ddisgyn i'r llawr Mi welaist nad nhw fyddai'n wylo yn awr.
'Roedd eraill mewn cell yn dy annwyl Fron Goch Yn llwydaidd eu gwedd, yn cael bwyd cibau'r moch, Ond fflam eu gwrthryfel a gadwant ynghyn, A Werddon a gododd drwy safiad di-gryn.
Mi gawsant gaethiwed am geisio rhyddhau Eu gwlad hwy o'r dwylo a'th yrrodd i'th wae, A mam yn Mron Goch oedd â'i chalon yn drom Wrth glywed fod llencyn yn llwch yn y Somme.
Mae dynion yn Llundain o'u seddau'n Whitehall Yn gyrru i ryfel rhai byth na ddon 'nôl, O slymiau tre Glasgow, neu Gymru cefngwlad Mae hogyn diniwed yn crychu y gâd —
I farw neu ynteu i ladd ei gyd-ddyn, Yn enw rhyw ryddid nas gŵyr ei hun, 'Rwyt ti Thomas Williams ddim yn y byd Yn disgyn yn 'sglyfaeth i'r ffosydd o hyd.
Перевод: Кровь на их руках О Томас Джон Вилльямс, я вижу твою могилу На зеленых полях Франции, что сегодня в мире. Ты сегодня так одинок, так далек от Брон Гох, И только червонные маки помнят красную кровь.
Я вижу, что тебе было только восемнадцать лет, Когда ты пал на Сомме — это уже история; Сражаясь за свободу народов, Ты в восемнадцать был зарыт в земле сырой.
Припев: Но тебя не называли героем, не считали патриотом, Не приспускали флаг до середины флагштока, И над твоей кровью не проливали слезы Те, на чьих руках была кровь.
А кто были те, интересно, кто сказал тебе, Как крут парень с ружьем; Кто были те в шикарной униформе, Кто тебя муштровал и со временем убил?
Ты не видел этого, пока не стало слишком поздно, Ты не имел шанса вырасти свободным человеком, Но сквозь дым и медали, падая вниз, Ты увидел, что они не будут плакать.
Другие были в камерах в твоем дорогом Брон Гох С серыми лицами и баландой на обед, Но они поддерживали пламя своего восстания, И Ирландия поднялась благодаря их непоколебимости.
Они попали в тюрьму за попытку освободить Свою страну из рук тех, кто погнал тебя на смерть, А мать в Брон Гох была с тяжелым сердцем, Услышав, что паренек стал прахом на Сомме.
Люди в Лондоне на своих местах в Вайтхолле Гонят на войну тех, кто не вернется назад, Из трущоб Глазго или валлийской глубинки Безобидный пацан отправляется в бой —
Умереть или убить ближнего своего Во имя свободы, которой он сам не знал. Ты, Томас Вилльямс, ни за что ни про что Пал жертвой в этих окопах. O Thomas John Williams, mi welaf dy fedd Ar gaeau glas Ffrainc sydd heddiw mewn hedd. 'Rwyt heddyw mor unig, mor bell o Fron Goch A'r pabi yn unig sy'n cofio'r gwaed coch.
Mi welaf nad oeddyt ddim ond deunaw oed Wrth ddisgyn i'r Somme - dyna'r hanes erioed; Wrth ymladd dros wledydd a thros eu rhyddhau Mi gefaist yn ddeunaw i'r ddaear dy gau.
Cytgan: Ond ni che'st d'alw'n arwr, na dy gyfri'n wladgarwr, Ac ni chwifiwyd y baner ar hanner y mast, Ac ni wnaed uwch dy waed unrhyw wylo Gan y rhai oedd â gwaed ar eu dwylo.
A phwy oeddan nhw ddwedodd wrthyt ysgwn Mai swanc oedd o lanc ysgwyddo y gwn; A phwy oeddan nhw efo'u hiwnifform swel A'th ddriliodd, a'th fartsiodd, a'th fwrdrodd mewn sbel?
Ni welais drwy hyn tan rhy hwyr yn y dydd Ni che'st to mo'r cyfle i dyfu'n ddyn rhydd, Ond drwy'r mŵg a thrwy'r medals wrth ddisgyn i'r llawr Mi welaist nad nhw fyddai'n wylo yn awr.
'Roedd eraill mewn cell yn dy annwyl Fron Goch Yn llwydaidd eu gwedd, yn cael bwyd cibau'r moch, Ond fflam eu gwrthryfel a gadwant ynghyn, A Werddon a gododd drwy safiad di-gryn.
Mi gawsant gaethiwed am geisio rhyddhau Eu gwlad hwy o'r dwylo a'th yrrodd i'th wae, A mam yn Mron Goch oedd â'i chalon yn drom Wrth glywed fod llencyn yn llwch yn y Somme.
Mae dynion yn Llundain o'u seddau'n Whitehall Yn gyrru i ryfel rhai byth na ddon 'nôl, O slymiau tre Glasgow, neu Gymru cefngwlad Mae hogyn diniwed yn crychu y gâd -
I farw neu ynteu i ladd ei gyd-ddyn, Yn enw rhyw ryddid nas gŵyr ei hun, 'Rwyt ti Thomas Williams ddim yn y byd Yn disgyn yn 'sglyfaeth i'r ffosydd o hyd.
Translation: Blood on their hands About Thomas John Williams, I see your grave In the green fields of France, in the world today. You look so lonely, so far from Bron Goch, And just remember CHervonnye poppies red blood.
I see that you were only eighteen years old, When you fell on the Somme - is history; Fighting for the freedom of nations, You're eighteen was buried in the ground moist.
Chorus: But you did not call a hero, was not considered a patriot, Do not lower a little flag to the middle of the flagpole, And over your blood is not shed tears Those in whose hands was the blood.
And who were those wondering who told you, As a tough guy with a gun; Who were those in the chic uniform Who you drilled and eventually killed him?
You did not see it until it was too late, You do not have a chance to grow up a free man, But through the smoke and medals, falling down, You saw that they would not cry.
Others were in the cells in your expensive Bron Goh With gray faces and gruel for lunch, But they kept the flame of his rebellion, And Ireland has risen thanks to their steadfastness.
They were imprisoned for trying to liberate His country from the hands of those who drove you to death, A mother Bron Goh was with a heavy heart, When he heard that the boy was the ashes of the Somme.
People in London in their seats in Whitehall Driven to war those who do not come back, From the slums of Glasgow and Welsh heartland It is a harmless kid goes into battle -
To die or kill your neighbor In the name of freedom, which he himself did not know. You, Thomas Williams, for no reason at all He fell victim to these trenches. | |