ГЛЯДЖУ НА ТУЮ, ШТО СЬПІЦЬ Шапчу сабе ціха: «Ліліт». Ў вакно – мяккі горны вецер. Няма прыгажэй на сьвеце Дзяўчыны, якая сьпіць.
Ў міг гэты шкада мне ізноў Сваёй маладосьці мілай... О, колькі па ёй пахадзіла Чужых і сваіх кіёў!
І – хай не ўмірае любоў – Павінны мы ціха й зажурана Звыкацца з падношанай скурай Сябровак сваіх і сяброў.
Вецер з гор і зялёны прыбой На твар твой бягуць і веюць, І ў сьне дрыжаць твае веі... Лёс, зьлітуйся над табой!
I look at the fifth THAT SPІTS Tsіha cap sabe " Lіlіt ." ¡The vakno - myakkі vetser horns . Nyama prygazhey on svetse Dzyaўchyny , yakaya spіts . ¡The mіg gety Shkadov me іznoў Svaёy maladostsі mіlay ... Oh, kolkі pas ёy pahadzіla Chuzhyh i svaіh kіёў ! I - not high ўmіrae lyuboў - Pavіnny we tsіha th zazhurana Zvykatstsa s padnoshanay skuray Syabrovak svaіh i syabroў . Vetser s mountains i zyalёny pryboy On Tvar your byaguts i veyuts , The I ¢ sne dryzhats tvae veі ... Lyos , zlіtuysya over taboy !