Για δες τρεμοπαίζω κι απόψε εδώ,
στο τζάμι σου απ' έξω αυτό το θαμπό,
παράθυρο έχεις για πάντα κλειστό,
μια χαραμάδα ζητάω να μπω.
Μέσα να 'ρθω άγγελέ μου
κι ας μη φύγω κ ποτέ μου.
Την πόρτα για τον ουρανό
εσύ θ' ανοίξεις αν μου πεις σ' αγαπώ,
αν μ' ακούς,
σαν κύμα ζω, σε αγγίζω
και βρίσκω το λόγο να ζω.
Μεγάλη πια είμαι για να φοβηθώ,
μικρή για ν' αντέχω έναν κόσμο τρελό.
Οι νύχτες που ξέρουν κρατούν μυστικό
στην πόρτα σου πάλι θ' αποκοιμηθώ.
Μέσα να 'ρθω άγγελέ μου
κι ας μη φύγω κ ποτέ μου.
Την πόρτα για τον ουρανό
εσύ θ' ανοίξεις αν μου πεις σ' αγαπώ,
αν μ' ακούς,
σαν κύμα ζω, σε αγγίζω
και βρίσκω το λόγο να ζω.
Μέσα να 'ρθω άγγελέ μου
κι ας μη φύγω κ ποτέ μου.
Την πόρτα για τον ουρανό
εσύ θ' ανοίξεις αν μου πεις σ' αγαπώ,
αν μ' ακούς,
σαν κύμα ζω, σε αγγίζω
και βρίσκω το λόγο να ζω.
мотри, я сегодня ночью опять вся дрожу тут,
снаружи, под запотевшим твоим окном.
Твоё окно всегда закрыто,
я ищу щелку, чтобы войти.
