De mist is opgetrokken
De velden zijn weer schoon
Ik weet het, het heeft lang geduurd
Maar zo ben ik het gewoon
Het mist soms op mijn velden
En dan trek ik mij stil terug
Tot ik het zelf heb opgelost
Maar ik ben er bijna, echt
Ik ben er bijna, echt
Verlaat me niet
Niet nu, niet nu
Maar kom nog even niet naar hier
Niet nu, kom nog even niet naar hier
Niet bang zijn voor me, meisje
Ik ben niet gek, juist niet
Ik wil gewoon de rust terug
Die me kennelijk verliet
Die me kennelijk wel verliet
Ik ben er bijna, echt
Ik ben er bijna, echt
Verlaat me niet
Niet nu, niet nu
Maar kom nog even niet naar hier
Niet nu, kom nog even niet
Kom nog even niet
En ondertussen in mijn hoofd
Ik had je toch een lied beloofd
Maar het heeft al meer dan duizend zinnen (kom nog even niet)
En toen ineens kwam daar de brug
En nam ik al mijn woorden terug
Omdat ik het nooit zou durven zingen
Dus waarom aan zo'n lied beginnen?
Kom nog even niet naar hier
