Я, напэўна, менш разумею вас,
Цені, якія спяць.
Я, напэўна, больш ненавіжу свой
Голас, які маўчыць.
Я баюся сноў, і мне сніцца зноў, F
Што дрэвы замест людзей
Прыпеў:
Там, дзе ты.
Там, дзе я.
Там, дзе мы.
Ды з маіх вачэй л’ецца дождж,
Бы салёны нож.
Ды з маіх рук л’ецца кроў
На чорны дол.
Калі не спяваць – значыць прамаўчаць
Ў гром і сьнег.
Каласіцца сноў карагод кожны час, кожны год
Там, дзе мы.
Там, дзе ты.
Там, дзе мы
За вакном ноч. У вачах страх
За новы шлях.
У вагонах месца хапае тым, для каго Бог, што дым.
Чорны чалавек замінае мне расказаць табе.
Карані ў зямлі. Нехта на крыжы.
Для чаго, скажы?
Там, дзе я.
Там, дзе я.
Там, дзе ты.
Там, дзе ты.
Там, дзе мы.